مقالات

ما با خود چه میکنیم؟ صدای اذان میشنوم. به سمت آشپزخانه میروم تا وضو بگیرم و اول وقت واجبات را بجا آورم. لیوان، بشقاب و

پیشترها از ننوشتن که به‌تنگ می‌آمدم دلنوشته می‌نوشتم. خودرا با خزعبلات سرگرم می‌کردم و فدای دست‌‌و پای بلورین متن‌های سانتی‌مانتال خود می‌شدم. کتاب حجیم و

برای داشتن فرض علمی به مهارت نیاز داریم. مهارت در هر عرصه‌ای از حوزه کاری. سوال خیلی از هنرآموزها که دغدغه ذهنی و فکری‌شان شده

دنیای امروز دنیای محتواست. محتوا زندگی ما را محاصره کرده. شبکه‌های اجتماعی پر شده از کلیپ‌های کوتاه و بلند، پر از متن و تصویر، پر

معمولا وقتی شروع به نوشتن مطلبی می‌کنیم از همان ابتدا آنچه در تصور ما است شکل نمی‌گیرد. صفحات اولیه بیشتر پرت‌وپلا است، جمله‌ها شکل چندانی

ابتدای مسیر نوشتن توصیه می‌‌شود بی‌وقفه، هر روز، ابتدای بیدار شدن از خواب صبحگاهی، قبل از نگاه کردن به موبایل، قبل از خوردن صبحگاهی و

جرج برنارد شاو می‌گوید: عده کمی بیشتر از دو یا سه بار در طول سال فکر نمی‌کنند. من با یک یا دو بار فکر کردن

وقتی ماشین ما کم باد می‌شود یا پنچر، اولین فکری که به ذهنمان می‌رسد این است که زاپاس را عوض کنیم یا اینکه ماشین را

کمال‌گرایی سدِّ مقاومی است که مانع نوشتن می‌شود. کمال‌گرایی شما را دچار به هم ریختگی می‌کند. شک و تردید به ذهن‌تان می‌اندازد. مدام در گوش‌تان

بداهه نویسی کنیم. از شیوه‌ها و روش‌های جدید استقبال کنیم. ذهنمان را آزاد بگذاریم و انواع نوشتن را تجربه کنیم. اگر خواهان مقاله نویسی نیستیم