نوشتن در خلوت

روزانه باخود خلوت کنید. برای بدست آوردن خلوت یک‌ساعته تلاش کنید و به کارتان جدی‌ نگاه کنید و اُبهّت کار را برای خود بیشتر کنید.
قرار نیست هربار که مشغول نوشتن می‌شوید مقاله یا متن پرباری بنویسید، قرار نیست هربار داستانک بنویسید. قرار نیست نوشته‌ شما به داستان‌کوتاه یا  شعری پر‌محتوا ختم شود.
همین خلوت کوتاه نیم یا یک‌ساعته اگر به یک جمله نوشتن هم ختم نشد؛ نشد. همینکه در خلوت به نوشتن فکر کردید باز شما سرمایه‌گذاری کرده‌اید.
اگر این خلوت را برای خود مهیا نکنید نوشتن از زندگی شما دور می‌شود، ده سال هم که بگذرد شما باز همان جایی هستید که بوده‌اید.
به نکته خلوت کردن توجه ویژه‌ای داشته باشید، در خلوت با خود ارتباط برقرار کنید و با خود همدل و همراه باشید.
کتابی که شروع به خواندن می‌کنید لزومی ندارد تا انتها بخوانید.
هرروز کتابی را انتخاب کنید و از وسطش چند صفحه مطالعه کنید.
کتاب دیگری را بردارید و چند صفحه ابتدایی را بخوانید.
خودتان را شکنجه نکنید که حتما باید کتاب را تا انتها بخوانید.
هرگاه از خواندن کتابی خسته شدید کنار بگذارید و کتابی دیگر شروع کنید.

بعضی کتاب‌ها فقط مقدمه آن‌را بخوانید تا به مطالعه علاقمند شوید و با کتاب‌ها و نویسنده‌های مختلف آشنا شوید.

هر کتابی که نظرتان را جلب کرد و با روحیه‌تان سازگار بود، باز مطالعه کنید.

به‌جای این‌که چندین کتاب بخوانید، یک کتاب را چندین‌بار بخوانید و سهم بیشتری به آن بدهید.

همیشه روی میز کارتان چندین جلد کتاب بگذارید و هربار نوکی به کتاب‌ها بزنید.
هر فصلی از کتاب که مطالعه می‌کنید، آنچه را که درک کردید بنویسید.

هنگام دیدن فیلم و سریال، جمله قابل توجهی که شنیدید در لحظه یادداشت کنید. تحت هر شرایطی غفلت نکنید لحظه‌ها را دریابید و در پی شکار آن‌ باشید.
گاهی ممکن است حس کنید روی تردمیل می‌دوید و درجا می‌زنید اما بعدها متوجه می‌شوید که چه لطفی درحق خود کردید.

وقت را بیهوده از دست ندهید تا لذت نوشتن را بزودی تجربه کنید.