اغلب مردم نگاه مثبتی به ساعات ابتدای روز ندارند و نفرتی از صبح دارند. فکر می‌کنند باید اجباری باشد تا بیدار شوند و اگر اجبار سر کار رفتن نبود نیمی از روز را می‌خوابیدند.
اکثر نویسنده‌های برتر جهان کارمند بودند، مجبور بودند وقت کاری در دفتر کار یا شرکت یا کارگاه و کارخانه حاضر شوند، این افراد با بیدار شدن در ساعات اولیه روز، کتاب‌ها و آثار شاخصی از خود به‌جا گذاشتند.
اهمیت روز در ساعت ابتدایی صبح است. ذهن آدم در ابتدای صبح نسبت به طول روز از کیفیت بالاتری برخوردار است.
ما هرچقدر ادعا کنیم که آدم شب هستیم و خلوتی که در شب است در طول روز نیست باز هم محکوم به خوابیدن هستیم، چون ذهن خسته است و به استراحت نیاز دارد. عمقی که در خواب شبانه است در روز نیست. سکوت و خلوت ابتدای صبح با کیفیت‌تر از سکوت نیمه شب است. نوشتن در ابتدای صبح مزیت رقابتی دارد. زیرا ذهن بعد از استراحت نیرو و انرژی بیشتری دارد با ذهن باز ایده‌های بهتری شکل می‌گیرد، ابتدای صبح ذهن مشغول فعالیت کاری و تشویش نشده، آرام است. در طول روز افکار منفی ذهن را دچار مشکلات زیادی می‌کند. نشخوارهای ذهنی، تفکر و تمرکز را از ما می‌گیرد. با ذهن شلوغ نمی‌توان کار ارزشمندی ارائه داد.
از ساعات ابتدای صبح به بهترین شکل استفاده کنیم.
آخرین دیدگاه‌ها